Los comercios de San Martín

Emik Donostiako Alde Zaharreko jatetxe batean egin zuen lan, eta haurdun gelditu zenean seme-alabak zaindu zituen. Haren amaginarrebak, Cecilia Urretabizkaiak, aldakako arazoa izan zuenean, Emi izan zen San Martineko postuaz arduratzeko ordezko ezin hobea.

“Nire amaginarrebak, Cecilia Urretabizkaiak, urte asko eman zituen merkatu zaharreko postuan. Aldakan arazo bat sortu zitzaionean, ordea, lana utzi behar izan zuen eta nik hartu behar izan nuen beraren ordezkoa, nire senarra baratzeaz arduratzen zen bitartean. Dena oso bizkorra izan zen eta gauetik goizera igaro nintzen haurrak zaintzetik merkatuan barazkiak saltzera eta bezeroak adiskide bihurtzera. Bizkor ohitu nintzen, baina: urte asko eman nituen Donostiako Alde Zaharreko jatetxe batean lanean, eta banekien bezeroak nola tratatu. Etxeko produktuekin aritu gara beti, sasoiko produktuekin. Eta, halakorik ez dagoenean, berotegiko barazkiak ekartzen ditugu. Lan polita da, baina asko eman behar zaio. 24 ordu dira asteko egun guztietan. Gelditzen zaidan asti apurra familiarekin ematen dut; edota ibilian ibiltzen naiz edo nire herrira, Arbizura, joaten naiz, Nafarroan”.

Atrás